Nadine was enthousiast en op een leuke manier vrijmoedig en informeel maar tegelijk zeer respectvol. Kortom, een echte prof in haar vak. aan de telefoon waren ze al op jij en jou overgeschakeld. Ze plofte neer op de sofa en klapte haar laptop open.
‘Rozemarijn, wat een mooie suite, zeg! Ik ben wel eens in dit hotel geweest maar nog niet op de eerste verdieping. Chic, heel chic! Moet je luisteren: om meteen met de deur in huis te vallen. Er was pers aanwezig bij jouw concert van afgelopen vrijdag hier en er is enthousiast over geschreven. Maar er waren ook berichtjes van bezoekers op de social media. De combinatie heeft het denk ik gedaan.
O sorry, ik bedoel natuurlijk: je concert heeft het gedaan en daarmee bedoel ik natuurlijk hoe je gespeeld hebt. Nou zal ik eerlijk zijn. Ik heb natuurlijk zelf geen flauw idee hoe je gespeeld hebt en van die stiekeme videoclipjes word je ook niet veel wijzer! Maar het is wel nogal viral gegaan. En dat hebben wij gemerkt. Wij kregen gisteren een lawine van berichtjes en aanmeldingen kregen voor een allang uitverkocht concert. Dat van jou dus, Rozemarijntje, dat van vanavond. En toen zijn we nog eens goed zijn gaan kijken. Jij zat toch bij ons in de theaterzaal, weet je nog? Nou, mazzeltje ineens, laat nou net het grote auditorium vanavond vrij zijn? Dat komt door een buitenprogramma op het terras maar dat is een heel ander genre en trekt andere mensen aan. Concreet betekent het dat we kunnen opschalen van duizend naar drie en twintig honderd plaatsen. En we mogen dat van de Franse overheid ook weer sinds kort, gelukkig maar. Je speelt dus in het grote auditorium. En dat je graag een Pleyel wilt weten we en we hebben een flink exemplaar geregeld. Die wordt op dit moment gestemd. Echt een hele lange! The Beast noemden we die al, met een verwijzing naar de staatslimousine van de Amerikaanse president. Zodat je in die grote zaal niet zo hard op de toetsen hoeft te beuken. Oh, excusez, mijn vak maakt me soms wat oneerbiedig, ik bedoel het niet zo hoor, sorry,. Maar we hadden dus het probleem, dat we jou gisteren gewoon niet konden bereiken, de hele dag niet eigenlijk. Maar we zijn dat met artiesten ook wel gewend. Je moet tenslotte nog een beetje privéleven overhouden, is het niet? Maar we moesten wel beslissen. En nu hoop ik, hoop ik, alsjeblieft, Rozemarijn, zeg ja, zeg dat je het goed vindt en als je overvallen wordt hierdoor, sorry sorry sorry, maar het is misschien toch ook wel leuk, op die plek en voor zoveel mensen, we wisten het ook niet, maar het komt door hoe je speelde.’
Rozemarijn moest erg lachen van de hoge stem van Nadine die opgewonden en met prachtige stemuithalen praatte. Ze mocht de jonge vrouw graag.
‘Nadine, maak je geen zorgen! Het is prima. Als ik maar vanmiddag kan inspelen en de pianostemmer en ik elkaar niet in de weg zitten. Ik moet me op het instrument, The Beast, zei je? Én op de zaal instellen.’
‘O lieverd! Super, super, super! Ik bevestig nu direct even als je het goed vindt. Ik bedoel, we hebben je voor het blok gezet en het is al georganiseerd maar ze zullen het leuk vinden te weten dat je ook accoord bent. Het is niet helemaal netjes van me, maar soms lukt het niet. Nee, ik ga me niet wéér verontschuldigen, oh momentje, ik heb ze al aan de lijn. Just a sec:
‘allo, allo? ici Nadine… oui, madame Vandevelde, ze is accoord, ze vindt het prima….. de stemmer? Oh goed, al gebeurd en loopt vanavond om zeven de boel nog even na? ….Oh! Ja, ik geef het door, jaja, zo hoort dat? Nou dag hè? En doe je de groeten aan Jerome van me?’
‘Ze zijn je heel dankbaar,’ zei ze tegen Rozemarijn, ‘dat je zonder problemen en kapsones akkoord gaat. Bijna twee en een halve keer meer publiek betekent dat jouw gage trouwens ook twee en een halve keer hoger wordt. Dat moest ik jou nog even doorgeven. Voor ons wordt het natuurlijk óók een klapper, zoveel kaartjes extra. Fijn toch? Nou, geregeld dus. Hoe laat wil je er zijn?’
‘Ik denk rond een uur of twee.’
‘Prima, je wordt opgehaald. Keer je hier nog terug na afloop?’
‘Ik weet het niet. Maandag zou ik naar Amsterdam gaan, ik heb daar een meeting.’
‘Per vliegtuig of de TGV?’
‘Ik heb het nog niet geregeld. Liefst TGV, dan is er een tussenstop in Parijs en daar wil ik altijd naar een museum.’
‘Het Louvre?’
‘Nee, een klein museum.’
‘Rozemarijn, ik maak deze vergissing ook heel vaak. Krijg je op zondag zin de volgende dag naar een museum te gaan. Alleen….’
‘O gunst, op maandag zijn alle musea dicht.’
‘Ja, in ons land in elk geval. Echt allemaal.’
‘Dat wordt dus een andere keer. Maar waarschijnlijk kom ik wel door Parijs?’
’Ja, dat is ook Frankrijk. En het gaat ook het snelste zo. Hoe laat moet je in Amsterdam op je meeting zijn?’
‘Twee uur ‘s middags!’
Nadines neus rimpelde even.
‘Twee uur? Wat een rare tijd, zeg!’
‘Nadine, It’s not me! Ce sont les Hollandais! Die hebben altijd rare, korte lunches en geen siësta.’
‘Brrr. Niks voor mij! Goed, ik regel het voor je. Je hoeft alleen mee te nemen wat je vandaag nodig hebt. Als je uitcheckt hier regel ik dat. Vind je het goed dat ik dan je spullen verzamel in een koffer en voor je uitcheck?’
‘Is dit wat een Personal Assistant allemaal doet?’
‘Ja, dat is het. En dat ook leuk vindt. Ik werkte hiervoor als chef de bureau bij een deurwaarderskantoor. Ook interessante baan, maar de doelgroep die ik nu heb is véél leuker. Allemaal mensen die iets heel goed kunnen en wat willen. En ze dan door de last van het steeds maar moeten reizen heen helpen. Dat maakt jullie beroep namelijk zwaar, vind ik. De verwennerij hoort er echt bij, hoor! Mensen die daarover schamperen weten gewoon niet waarover ze het hebben. Ik maak veel goede kunstenaars mee. Ze werken allemaal keihard! Nou, dan heb je meteen mijn visie ook! Ik hou meestal mijn mond daarover, maar ik vind jou aardig, zodoende.’
‘Wanneer vertrekken we?’
‘Dat hangt van jou af! Wanneer wil je er zijn en inspelen? O wacht eens, dit hadden we al. Je zei om twee uur er te willen zijn.’
‘O ja, ik was het ook alweer vergeten!’
Ze lachten allebei.
‘Kwart over één in de lobby dan. Ik ben er dan met het vervoer. Het is maar een half uur rijden, tenminste als je van opschieten houdt. Arnaud houdt nogal van opschieten. Dus dat komt wel goed. Nou, salut! Tot later!’