ZE STONDEN OP het bordes van het ziekenhuis. Zodra ze door de draaideuren heen waren, sloeg de middaghitte hen tegemoet.
Francesca nam ogenblikkelijk de leiding.
‘Tonio, jij gaat nu een Spaanse siësta houden.’ zei ze moederlijk, ‘Ik zie dat dat nodig is.’
‘Goed, Francesca. Zeg, ik had nog een paar ideeën over hoe we iedereen…..’
‘Tonio? Siës -Ta!’ herhaalde ze, ietwat dreigend.
‘Maar…’
‘En ik bel wel met Jorge.’ voegde ze eraan toe.
Ze moesten allemaal lachen. Anthony ook.
‘Ik geef me gewonnen.’ zei hij.
‘Molto bene!’
Francesca liep een paar passen van het gezelschap vandaan en belde. Na enige tijd kwam zij weer terug.
‘De vooruitziende blik van Jorge!’ zei ze, ‘Ongelooflijk. Hij had al een heel middagprogramma voorbereid en wachtte alleen nog tot Anthony of ik het zouden bevestigen, of met andere plannen zouden komen. Hij was er al vanuit gegaan dat we er een dagje Sevilla van zouden maken. Hij heeft ons nu definitief voor de rest van vandaag vrijaf gegeven. Guys? Hoe is dat? Zijn jullie het er mee eens?’
Ze keek van de één naar de ander. Iedereen knikte instemmend.
‘Min of meer.’ voegde Andrès eraan toe, ‘Want ik ben wel nog iets van plan nu ik toch hier in de stad ben. Maar dat kan ook in de vroege avond.’
‘Mooi zo!’ zei Francesca, ‘Dan ben ik nu maar even de tour operator, voordat Anthony dat weer gaat doen. John en Sheila: zoals jullie weten is jullie zoon met zijn vriendin al onderweg hier naartoe. Er is ook vervoer binnen de stad geregeld om ze naar de juiste plek te brengen als ze zijn aangekomen. Verder is het plan voor vanmiddag simpel. Om te beginnen hebben jullie vrij. Die siësta dus, waar mijn Tonio al zo levendig op reageerde. We hebben intensieve uren achter de rug. Ik ben heel blij met het resultaat en ben waarschijnlijk niet de enige.’
Dat was al heel vaak gezegd, door bijna iedereen tegen iedereen, sinds ze de spreekkamer verlaten hadden. Het was kennelijk iets dat niet vaak genoeg herhaald kon worden. Ook nu knikten ze allemaal weer bevestigend.
‘Echt ongelooflijk’ zei Anthony, ‘ hoe snel dingen ineens geregeld kunnen worden!’
‘Goed,’ hernam zijn vrouw, ‘Wat we nu gaan doen is dit. De limousine komt dadelijk en brengt ons naar de Palacio de San Telmo. Dat is vlakbij één van de bruggen over de Guadalquivir. Die brug heb je later nodig om in het stadsdeel op de andere oever te komen. Dat heet Triana. Je bent straks op loopafstand van het oude centrum en bijvoorbeeld de kathedraal. In Triana staat dan voor later in de middag iets gezamenlijks gepland. Hou er rekening mee, dat dat onder andere een flinke maaltijd betekent. Je bent vrij in wat je tussentijds wilt doen. Maar ik moest van Jorge zeggen: hou alsjeblieft nog wat beetje plek in je maag over voor iets nogal uitgebreids. Geen idee wat. Maar hem kennende zal het niet mis zijn. Je gaat daarvoor naar de Tablao Fuentes. Die ligt min of meer direct aan de tegenoverliggende oever. Het adres staat al op jullie telefoons. Zorg dat je daar om ongeveer kwart over vier of half vijf bent. O, en we hebben hier natuurlijk te maken met het McIntyre-concern en met Anthony. Die zijn in principe altijd dodelijk ongerust of hun gasten niet verwaarloosd aan hun lot overgelaten worden. Dus vlak voor we buiten waren en ik Tonio al discreet zijn rust had verordonneerd had hij mij gehoorzaam een heel stapeltje creditcards in handen gedrukt, dank je wel, Tonio. Die moest ik aan jullie uitdelen. De codes heeft Jorge ook op jullie telefoons gezet. Dit is vooral om die arme oververantwoordelijke man van mij een beetje gemoedsrust te gunnen. Of je met die creditcard op straat een hotdog kunt kopen betwijfel ik eerlijk gezegd. Maar bussen, tram, taxi’s, musea, terrassen, boeken, of voor mijn part parfums, hoeden, zomerjurken of horloges: dat zou allemaal probleemloos moeten kunnen.’
‘We zullen er beschaafd van gebruik maken.’ grijnsde John.
‘Redelijk beschaafd,’ voegde Sheila eraan toe.
‘Guys?’ Francesca kon het soms mooi Amerikaans uitspreken, ‘Mee eens met dit woeste plan?’
‘Helemaal mee eens!’ riepen ze allemaal.’
‘Okay dan,’ zei ze, ‘dan geef ik dat nog even door aan Jorge. Die gaat dan het vervolg regelen. And we have a go. Sevilla in. Eerste stuk per limo. En dan opsplitsen. ’
En zo gebeurde.
De middag was erg heet. Ze moesten allemaal bijkomen van de opwinding van de afgelopen uren. Het was een goed plan.
Copyright © 2020 Nina van Immerzeel
Volgende hoofdstukken:
Tablao in Triana
Rocio
Midzomernachtgasten