JOHN EN SHEILA lagen in elkaars armen in bed.
’Je kan nog steeds niet vertellen hoe het was, vanmiddag in de lucht.’
‘Bij het eten heb ik er anders best wel veel over verteld.’ antwoordde ze.
‘Maar niet wat je er zo in raakte.’
‘Kun je dat zien, liefste van me?’
‘Ik kan niet zien wát je geraakt heeft, maar wel dát iets je geraakt heeft.’
‘Oh, John,’ zuchtte ze, ‘hou me weer even heel goed vast.’
Het werd meer dan dat. Veel meer. Bij hun liefdesspel ontlaadde ze, alsof er elektriciteit in haar zat, als een kleine bliksem. Le petit mort, hij moest denken aan de Franse bijnaam voor orgasme. Hij had zich die altijd mannelijk voorgesteld. Bij haar was het als een lange onweersbui met schokken en slagregens van tranen. Tenslotte kwamen woorden, terwijl hij haar tranen wegkuste en zij hem diep in de ogen keek. Haar blik was de peinzende, maar er was ook zomer in de lucht en iets nieuws dat ontwaakt was.
Hij hoefde niet aan te dringen met vragen, want haar woorden begonnen te stromen. Niet heel veel. Aarzelend, maar wel uitstromend.
‘Oh John, die plek. Al die paragliders in de lucht, de man van Australië met zijn blonde haren, zelf in de lucht zijn, langs de rotswanden in de warmte zweven, en tenslotte gewoon ergens landen. Voor zover je dat dan nog gewoon kunt noemen. Eh… ik merk het al weer, John, het gaat niet. Ik kan het niet overbrengen.’
‘Het hoeft niet in woorden, liefste. Ik zie dat het je intens gelukkig heeft gemaakt. Ik ben natuurlijk nieuwsgierig naar de Man van Australië.’
Ze werd van dit laatste wat hij zei vreemd genoeg helemaal ontspannen. Ze keek hem oplettend aan. Jaloers? Eerder nieuwsgierig, leek haar. Er brak spanning tussen hen. Ineens waren ze met hun zielen net zo samen als even daarvoor hun lichamen. Sheila lachte en voelde zich bevrijd. Ze werd ondeugend.
‘Ja, natuurlijk ben je dat! En terecht. Nou, hou je vast! Ontzettend mooi, aantrekkelijk, verleidelijk, en veilig tegelijk.’
‘Klinkt dus als de ideale man!’ zei hij en voelde bij zichzelf wel wat behoedzaamheid, ‘Dus die bestaan echt? Wie had dat gedacht?’
Ze keek hem zeer ernstig en teder aan.
‘John. Je hebt de ideale man en je hebt de echte man. De echte ligt hier naast me. En die is ook best wel ideaal, hoor. Maar deze man is natuurlijk… ook midden dertig hè? En zo zorgzaam, beschermend, kundig en…’
‘…. en zóó knap!’ plaagde John haar, terwijl hij met zijn ogen rolde en een heel stoer gezicht probeerde te trekken, wat jammerlijk mislukte, zodat ze erg om hem moest lachen.
‘Heel knap!’ beaamde ze, ‘ Alle dames waren het daar ook over eens.’
‘Zozo, mevrouw! En? Wordt u vanaf nu een paraglider?’
‘O, wat een fijn idee! Nee hoor, het was geweldig. Maar ik blijf de She-Ila. Ieder zijn vak, hè? Wil jij echt niet ook eens paragliden?’
’Ik moet er niet aan denken!’
‘Zelfs niet met een heel verleidelijke vrouw als instructeur? Met wapperende donkere haren, zo tot over de billen?’
‘Zelfs niet als die instructeur Sheila zou heten. Het is echt niets voor mij’
‘Ik geloof je. Because yeah, that’s my man! Kom hier, we gaan samen zweven! Come fly with me. En ‘For your eyes only’ en zo.’
‘Ik ken de tekst.’
‘Ik ook! Let’s sing then. Ik bedoel ècht zingen.’, voegde ze er snel aan toe toen hij weer bijzonder zwoel naar haar begon te kijken.
Ze zongen samen en omstebeurt. In gedachten hoorden ze Frank Sinatra, voor wie het nummer ooit geschreven was.
Come fly with me, let's fly, let's fly away
If you can use some exotic booze there's a bar in far Bombay
Come fly with me, let's fly, let's fly awayCome fly with me, let's float down to Peru
In llama-land there's a one man band and he'll toot his flute for you
Come fly with me, let's take off in the blueOnce I get you up there, where the air is rarefied
We'll just glide, starry eyed
Once I get you up there, I'll be holding you so near
You may hear, the angels cheer because we're togetherWeather-wise it's such a lovely day
Just say the words and we'll beat those birds down to Acapulco Bay
It's perfect, for a flying honeymoon they say
So come fly with me, let's fly, let's fly away
‘Wat een rare tekst eigenlijk..’ giechelde Sheila.
‘Ja, en toch zo’n geniale song,’ grinnikte John, ‘Sheila, zeg me: wás het zo vanmiddag?’
‘Behalve die honeymoon, love. Verder ja. Best wel. Met nog een paar tekstwijzigingen hier en daar. Nog steeds geen zin, John? Once I get you up there?’
‘Feet on the ground.’ lachte hij, ‘I’ve got you, baby!’
Copyright © 2020 Nina van Immerzeel
Volgende hoofdstukken:
MAANDAG 19 JUNI